ផលិតផលស្វាយចន្ទី មានផលប៉ះពាល់ច្រើនដល់ការងារនៅតាមទីជនបទ ព្រមទាំងបាន ផ្តល់ជាបច្ច័យល្អសម្រាប់កសិករដែលមានដីពុំសូវមានជីវជាតិ។ ស្វាយចន្ទី ជាដំណាំដែលមានសារៈសំខាន់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមានជីវភាពក្រីក្រនៅតាមទីជនបទ ដោយសារ ការដាំដុះពុំចាំបាច់ឲ្យមានវត្ថុធាតុដើមស្មុគស្មាញច្រើនពេកទេ។ ស្វាយចន្ទីត្រូវបានចាត់ទុកថាជាដំណាំរបស់អ្នកក្រ ប៉ុន្តែជាអាហារដ៏ឆ្ងាញ់ពិសារសម្រាប់អ្នកមាន។ ស្វាយចន្ទីជាកសិផលដែលបានផ្តល់តម្លៃបន្ថែមខ្ពស់ រួមជាមួយទស្សនវិស័យរយៈពេលវែងពោលគឺ ប្រាក់ចំណូលពីតម្រូវការសម្រាប់ទំនិញប្រណិតប្រភេទនេះមានការកើនឡើង។
តាមការប៉ាន់ស្មាន មានកសិករចំនួន ២២,០០០ នាក់ ហើយមានប្រជាជនប្រមាណជា ៣៨,០០០ នាក់ កំពុងបម្រើការក្នុងខ្សែសង្វាក់ផលិតកម្មស្វាយចន្ទី បូករួមទាំងកំលាំងពលកម្មប្រចាំរដូវផងដែរ។ បច្ចុប្បន្ននេះទិន្នផលស្វាយចន្ទីស្ទើរតែទាំងអស់ត្រូវបាននាំចេញក្រោមរូបភាពមិនទាន់កែច្នៃ ប៉ុន្តែវាអាចនឹងផ្តល់ការងារបន្ថែមចំនួន ១០,០០០ ទៀតប្រសិនបើផលិតផល គ្រាប់ស្វាយចន្ទីឆៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានកែច្នៃ និងវេចខ្ចប់ក្នុងស្រុក (EIC២០០៧)។
ផលិតផលគ្រាប់ស្វាយចន្ទីឆៅក្នុងពិភពលោក មានការកើនឡើង១២ដងក្នុងរយៈពេល ៥០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះពោលគឺចាប់ពីតិចជាង៣០០,០០០តោនក្នុងឆ្នាំ១៩៦១ ដល់៣,៧ លានតោនក្នុងឆ្នាំ២០០៨ (រូបភាពទី១)។ ការដាំដុះមានការកើនឡើងនៅប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះហើយផលិតផលស្ទើរតែកើនឡើងទ្វេដងពីឆ្នាំ ២០០០ ដល់ ២០០៨ ដោយសារការកើនឡើង ២៧ភាគរយនូវផ្ទៃដីដាំដុះក្នុងពិភពលោក ហើយទិន្នផលជាមធ្យមក្នុងពិភពលោកកើនឡើងជាង ៥០ភាគរយ (តារាងទី ១)។
ប្រទេសវៀតណាម ឥណ្ឌា និងណៃចឺរៀជាប្រទេសផលិតគ្រាប់ស្វាយចន្ទី ច្រើនជាងគេលំដាប់ពិភពលោក។ ផលិតផលរបស់ប្រទេសទាំង៣នេះរាប់បញ្ចូលគ្នាមានប្រហែល ២/៣ នៃផលិតកម្មពិភពលោកសរុប។ ក្នុងចន្លោះឆ្នាំ២០០០-២០០៨ ប្រទេសវៀតណាម និង ប្រទេសកួឌីវ័រផលិតគ្រាប់ស្វាយចន្ទីកើនឡើង៤ដង ហើយប្រទេសហ្វីលីពីនមានកំណើនផលិតផលកើនឡើង១៥ដង។
នៅមិនទាន់មានទិន្នន័យគួរឲ្យទុកចិត្តបានអំពីផលិតកម្មគ្រាប់ស្វាយចន្ទីនៅប្រទេសកម្ពុជានៅឡើយទេ។ មានការស្រាវជ្រាវមួយបានប៉ាន់ស្មានពីផលិតកម្មស្វាយចន្ទីមិនទាន់កែច្នៃ ថាមានពី ចន្លោះ៣០,០០០-៥០,០០០តោនក្នុងបណ្តាឆ្នាំកន្លងមកថ្មីនេះៗ ហើយប្រហែល ៦០,០០០ តោន ក្នុងឆ្នាំ ២០០៨ (DAI ២០០៨)។ ចំនួននេះអាចចាត់ទុកថាកម្ពុជាស្ថិតក្នុងលំដាប់ប្រទេសទាំង១៥ដែលផលិតគ្រាប់ស្វាយចន្ទីច្រើនជាងគេក្នុងពិភពលោក ពោលគឺផលិតផលមាន១% និង ២%នៃផលិតកម្មទូទាំងពិភពលោក។ ប្រទេសវៀតណាមផលិតគ្រាប់ស្វាយចន្ទីបាន១,២លានតោន ពោលគឺ២០ដងបើធៀបនឹងកម្ពុជា។
